Eppure hai pensato di aver visto tutto il visibile.
Dieci diversi profumi,
Venti colline,
Due fiumi.
Hai annotato tutto.
E la penna scivolava,
Scivolava in fretta.
Sulle mura delle caverne hai disegnato immagini.
Hai coperto di volti le umide rocce.
Il verde si espande, goccia per goccia…
Pennellate su superfici ferme, immobili.
Refoli di un’aria che viene da fuori,
Laddove ci si perde, ci si ritrova.
I luoghi….
Un filo s’allunga, passo per passo.
Ed è il calore della stufa a farci dire di aver sbagliato.
Offuscato, che muta da un freddo reale.
L’aria viene da fuori.
Hai acceso un fuoco dentro,
Bruciandovi il filo di bronzo.
Ammassi di segni sulle pareti,
Contorni di linee che vogliono spiegare.
Il perchè.
Non c’è errore, non c’è.
Si passa in luoghi diversi,
Dove s’impara a guardare.
Scoprire il già veduto.
Topografie #20 (aan D.)
En toch dacht jij al het zichtbare gezien te hebben.
Tien verschillende geuren,
Twintig heuvels,
Twee rivieren.
Je hebt alles opgeschreven.
En de pen gleed,
Gleed haastig.
Op de muren van de grotten heb je beelden getekend.
De vochtige muren heb je bedekt met gelaten.
Het groen breidt zich uit, druppel per druppel…
Penseelstreken op stille oppervlakken, onbeweeglijk.
Vlagen van lucht die van buiten komt,
Daar waar men zich verliest, waar men zich hervindt.
De plaatsen….
Een draad wordt langer, stap voor stap.
En het is de warmte van de kachel die ons doet zeggen dat we fouten hebben gemaakt.
Verduisterd, veranderd vanuit een werkelijke koude.
De lucht komt van buiten.
Binnen heb je een vuur aangestoken,
Waarin je de bronzen draad hebt verbrand.
Massa’s tekens op de wanden,
Contouren van lijnen die willen verklaren.
Het waarom.
Er is geen fout, er is er geen.
Men gaat naar andere plaatsen,
Waar men leert kijken.
Ontdekken wat al gezien is.
(vertaald door Tineke Pockele)
Topography #20 (for D)
And yet you had thought you’d seen all visible things.
Ten different scents,
Twenty hills,
Two rivers.
You had noticed everything.
And the pen slid,
Slid hurriedly.
On the walls of the cave you have drawn images.
You have covered the vaults of damp rocks.
The green expands, drop by drop…
Brushstrokes on surfaces firm, immobile.
Wisps of air that come from outside,
There what is lost, is here found again.
The places….
A wire lengthens, step by step.
And it is the stove’s heat that makes us say we’ve made a mistake.
Obfuscated, changed from a real cold.
The air comes from outside.
You’ve lit a fire inside,
Burning there the bronze wire.
Gatherings of marks on the walls,
Contours of lines that want to explain.
Why.
There is no error, there is none.
One goes to different places,
Where one learns to look.
To discover the already seen.
Bonnie McClellan-Broussard 